[Dit verhaal is ingekort uit een veel langer verhaal dat is ontleend aan interviews met Ernest Vasilevsky en beschikbaar gesteld is voor Stichting Isaac da Costa]

VROEG LEVEN IN OEKRAÏNE

Het schoolgeld voor de ouders is ongeveer € 270 per kind/maand. Veel van de gezinnen kunnen zich dat niet veroorloven, vooral als meer dan één kind in het gezin de school bezoekt. In dat geval is de school bereid om, onder bepaalde criteria, deze gezinnen financieel te steunen.

Ernest Vasilevsky werd in 1965 in Oekraïne geboren uit een katholieke vader en een joodse moeder. Hij groeide op als muzikant van verschillende lokale rockbands, werkte als monteur en bracht zijn vrije tijd door met plezier maken, sporten en motorrijden.

Op 18-jarige leeftijd trouwde hij met een jonge vrouw en woonde hij bij haar ouders in – iets wat gebruikelijk was in de Sovjet-Unie. Haar moeder was aardig voor hem en haar vader ook. Haar vader kwam pas laat tot geloof en leidde een voorbeeldig leven. Hij loog, rookte, dronk en vloekte niet zoals iedereen. Hij was anders – iets wat later in Ernests leven een rol zou spelen.

VAN CRISIS TOT CHRISTUS

Het schoolgeld voor de ouders is ongeveer € 270 per kind/maand. Veel van de gezinnen kunnen zich dat niet veroorloven, vooral als meer dan één kind in het gezin de school bezoekt. In dat geval is de school bereid om, onder bepaalde criteria, deze gezinnen financieel te steunen.

Ernest Vasilevsky werd in 1965 in Oekraïne geboren uit een katholieke vader en een joodse moeder. Hij groeide op als muzikant van verschillende lokale rockbands, werkte als monteur en bracht zijn vrije tijd door met plezier maken, sporten en motorrijden.

Op 18-jarige leeftijd trouwde hij met een jonge vrouw en woonde hij bij haar ouders in – iets wat gebruikelijk was in de Sovjet-Unie. Haar moeder was aardig voor hem en haar vader ook. Haar vader kwam pas laat tot geloof en leidde een voorbeeldig leven. Hij loog, rookte, dronk en vloekte niet zoals iedereen. Hij was anders – iets wat later in Ernests leven een rol zou spelen.

Op 20-jarige leeftijd werd Ernest opgeroepen voor het Sovjetleger, waar hij de standaard diensttijd van twee jaar uitzat. Tijdens zijn diensttijd had Ernest problemen in zijn huwelijk en zijn vrouw wilde van hem scheiden. Deze spanningen bleven na zijn diensttijd voortduren totdat hij, toen de officiële scheidingspapieren bij de rechtbank werden ingeleverd, door de ouders van zijn vrouw werd gevraagd om hun huis te verlaten.

Ernest was zo kwaad dat hij van plan was zelfmoord te plegen. Eerst zijn vrouw vermoorden en dan zelfmoord plegen. Hij maakte een touw klaar in zijn bovenkamer. Hij ging naar het huis van zijn vrouw en begon haar aan te vallen, maar ze verdedigde zich. Hij rende naar buiten en gooide het mes weg, op weg naar zijn huis. Maar in de bovenkamer van zijn ouderlijk huis, waar hij van plan was zelfmoord te plegen, viel hij plotseling op zijn knieën en schreeuwde zijn nood uit tot Jezus. “Ik weet niet hoe lang ik heb gebeden – misschien wel uren”, zei hij. “Ik leerde nooit iets over de Bijbel. Ik wist niets over de Vader, de Zoon en de Heilige Geest. Ik wist dat er één God was en dat Hij Jezus is. Degene die aan het kruis hangt – dat is God. Dus bad ik tot Hem. Ik vertelde Jezus dat alles wat er gebeurde mijn schuld was. Het is mijn schuld. Ik ben alles kwijtgeraakt – mijn vrouw, mijn kind, mijn huis, mijn geliefde schoonouders, die zo goed voor me waren, allemaal door mijn onvoorzichtigheid. Ik deed zonden, ik maakte fouten. Ik wilde veranderen. Ik wilde dat God mij zou veranderen zodat ik meer op mijn schoonvader zou lijken die zo’n goed voorbeeld was.” Ernest smeekte de Heere om hem te helpen in de penibele situatie waarin hij terecht was gekomen. Daarna daalde hij de ladder af naar het huis en ging slapen.

In deze periode kwam er een geestelijke ommekeer in het leven van Ernest. Na een slapeloze nacht van huilen werd hij ‘s morgens wakker met een veranderd gevoel. Hij wist niet wat hem overkwam – hij wilde alleen maar kerken bezoeken. Elke kerk, elke plaats, elke tijd en zoveel mogelijk. En hij wilde alleen maar de Bijbel lezen, zoveel als hij kon. “Ik las het en begreep alles. Het was alsof mijn ogen werden geopend. De Heilige Geest opende alles voor me. In één ogenblik werd mijn wereld omgedraaid. De hemel werd voor me geopend. Ik dacht bij mezelf: hoe kan het dat ik niet geloofde toen mijn schoonvader me de Bijbel gaf, dat ik niet naar hem luisterde, dat het niet in mijn hoofd opkwam?!” Hij kon er ook niet meer tegen om slechte taal te horen. Terwijl zijn taal vroeger verdorven was, was slechte taal nu afschuwelijk voor hem. Zijn gebed tot de Heere om veranderd te worden, werd verhoord.

Ernest’s scheiding ging echter nog steeds door tegen zijn wil. Met tegenzin moest hij het vonnis van de rechter accepteren toen deze hen uiteindelijk gescheiden verklaarde. Een paar maanden later ontmoette Ernest echter Anna, die al snel zijn tweede vrouw zou worden. Ze werd samen met hem gedoopt in een Pinkstergemeente in zijn geboorteplaats Uzhhorod. Ernest trouwde dus voor de tweede keer. Hij was 25 en Anna was 24. Op dit punt wil ik zeggen dat als je hier bedenkingen bij hebt, je niet de enige bent. Ernest vertelde me dat hij achteraf alles anders zou hebben gedaan. Hij was toen een nieuwgelovige. Maar hij is de Heere dankbaar dat zijn echtscheidingscrisis uiteindelijk tot zijn redding heeft geleid.