Veel van de gevaren en oorlogen waarmee Israël de afgelopen decennia is geconfronteerd, waren niet alleen ideologisch, maar ook materieel ondersteund door deze buitenlandse machten. Dit netwerk van vijandigheid heeft Israël tot doelwit gemaakt van alle kanten. Dus wanneer Israël reageert, doet het dat niet uit agressie, maar uit zelfverdediging – om een toekomst voor haar volk veilig te stellen.

Soms moet vrede komen door kracht. Andere keren verlangen we naar diplomatie. We geven de voorkeur aan dat laatste – maar we kunnen ons niet altijd de luxe veroorloven om te wachten terwijl levens op het spel staan.

Sinds deze laatste escalatie is het leven drastisch veranderd. Elke nacht, al meerdere dagen op rij, bevinden we ons in de schuilkelder. We moeten snelle beslissingen nemen – hoe we ons voorbereiden, hoe we onze kinderen op tijd veilig krijgen, hoe we noodvoorraden verzamelen, voor het geval het ergste gebeurt.

Het is uitputtend. We worden wakker om 01:00 uur, om 03:00 uur – en dragen slaperige kinderen twee verdiepingen naar beneden naar de schuilkelder. Daar beneden kunnen we niet vertrouwen op telefoons of internet – dus zetten we een oude radio aan om updates te luisteren, om te weten wanneer het veilig is om eruit te komen. Soms is dat na 15 minuten. Soms uren later.

Eén zegen die we wél hebben, is het waarschuwingssysteem. De technologie van Israël geeft ons enkele momenten om te handelen. We krijgen meldingen:

• Een telefoonwaarschuwing: “Voorbereiden-mogelijke dreiging.“
• Daarna: “Blijf dicht bij de schuilkelder.“
• En dan komt het luchtalarm – een ijzingwekkend geluid dat je slechts minuten geeft om dekking te zoeken.
  
  

En dit alles, terwijl de kinderen niet meer naar school kunnen. Het schooljaar was bijna afgelopen, maar nu volgen ze online lessen – wanneer dat mogelijk is. Ouders kunnen niet werken. Gezinnen zitten opgesloten in huis, en de lucht is doordrenkt van angst. Maar het zijn niet alleen wij. Sommige mensen hebben geen schuilkelders. Mijn schoonmoeder in Tel Aviv moest mijn zwager – die een beperking heeft – vier verdiepingen naar beneden brengen, en daarna nog een niveau lager om veilig te zijn. Gelukkig was er genoeg tijd om (gedeeltelijk) de lift te gebruiken. Maar wat als dat niet het geval was geweest? Wat met ouderen? Zieken? Mensen die hun bed niet kunnen verlaten?

Niet iedereen heeft een schuilplaats dichtbij. Sommigen moeten kiezen: “Blijf ik hier en riskeer ik het, of probeer ik op tijd de schuilkelder te bereiken?” Het is beangstigend.

Wanneer het alarm stopt, voel je opluchting. Je denkt: misschien is het voorbij. Misschien kunnen we terug naar bed. Maar voor anderen is het niet voorbij. Sommige gezinnen komen tevoorschijn en vinden hun huis verwoest – soms zelfs wanneer ze een eigen schuilkelder hadden. Gebouwen rondom hen storten in. Buren raken gewond of komen om.

Er heerst een diep gevoel van kwetsbaarheid. Zelfs als niemand in je huis inbreekt terwijl je in de schuilkelder zit, blijft de angst voor chaos reëel. De straten zijn leeg. Winkels zijn gesloten. Alleen supermarkten blijven open. De sfeer is er één van paniek – maar ook van volharding. We proberen onze geest op te tillen. We proberen te glimlachen voor onze kinderen. Toch maakt elk nieuw verhaal dat we horen het moeilijker om hoopvol te blijven.

Dus we bidden. We vragen jullie gebed – voor Israël, voor iedereen die hier leeft: Joden en Arabieren, jong en oud, gelovig of niet. Bid dat de Heere hen beschermt. Dat Hij hen leidt, troost, en hun harten opent om de Messias te zien – de ware hoop en redding van Israël.

Zoals de Schrift zegt: “Wendt U naar Mij toe, wordt behouden, alle gij einden der aarde!” (Jesaja 45:22)

We bidden dat God deze tijd van angst wil gebruiken om vertrouwen in Hem te krijgen. Dat deze overwinningen niet alleen aan het leger worden toegeschreven, maar aan de God van Israël – die niet alleen strijdt met wapens, maar met waarheid, gerechtigheid en genade.

De vijanden van Israël haten niet alleen een land – ze haten de God van Abraham, Izaäk en Jakob. Ze haten wat Israël vertegenwoordigt: het getuigenis van de Schrift, de beloften van de Bijbel, en de hoop op verlossing.

Moge de Heer Zijn volk tot Zich trekken. Moge Hij hun de Messias openbaren – Yeshua, de Redder van Israël. Moge deze generatie tot Hem leren roepen en ware vrede vinden, zelfs te midden van oorlog.